"Where the wild roses grow..." Nick Cave'in 20. yüzyıl insanına armağan ettiği Troia atı...

Her daim canlı tutulması gereken bir umut, gitmek; alıp başınızı gitmek, her şeyi ardınızda bırakarak.

Nasıl bir başlıktır bu böyle demeyin. Öncelikle kendinize bir sorun, bugüne dek gönüllü olarak ve hiçbir karşılık beklemeden yaptığınız bir şey var mı? Kalkıp felsefi ya da psikolojik çözümlemelerle çarpıtmadan, son derece net, motivasyonunuzun sadece odaklandığınız konu olduğu bir gönüllü uğraşınız oldu mu? Yanıtınız evet ise bu başlığı anlamak şöyle dursun zoraki bir gülümseme de belirmiş olmalı yüzünüzde.

Güç ve şiddet üzerine...

“Kadınlara mı gidiyorsun, kırbacını unutma!”

Çakma anarşistin güncesi

Murathan Mungan'ın Külkedisi'ni bilir misiniz? Bildik bir külkedisidir o da, diğerlerinden farksız. Onu farklı kılan zamanı geldiğinde ayağına uymayan ayakkabısıdır sadece... tam da bugünlerde hissettiğim gibi.

Zamana "Dur! Geçme!" demek için Mephisto'sunu bekleyen bir tuhaf roman kahramanı tadında yaşam. Ne zaman der insan bunu? Ya da neden diyemez bir türlü de en biricik varlığı zamanını hoyratça harcar?

Sayın yetkili,

Bendeniz Hakan Tiryaki. İstanbul'da, 1970 yılının istihsal fakiri, kapitalizmin lanetlediği bodur Şubat ayında; bir an evvel üretimin payıma düşen emek aşamasına dahil edilmek, doymamacasına tüketmek ve bunun için de üretmek üzere dünyaya geldim. İlk, orta ve lise tabir edilen ehlileştirme ve programlama dönemimin sonunda, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi'nce son şeklim verilerek (1994) tepe tepe kullanılabilir hale getirildim.